Bizning ehtiyojlarimiz haqida bir necha so’z …
Men barcha xatti-harakatlarimizni boshqaradigan, bizni belgilaydigan narsa haqida gapirishni istayman … Bu bizning ehtiyojlarimiz …
Ehtiyojlar – menga kerak bo’lgan narsa, men xohlagan narsa, menga kerak bo’lgan narsalar.
Inson turli xil ehtiyojlarga ega. Sizga oziq-ovqat, suv, turar joy kerak. Bu xavfsizlik uchun asosiy meta-ehtiyoj. Och bo’lganimda, ovqat va boshim tomidan boshqa baland narsa haqida o’ylay olmayman. Bizda uchta asosiy meta-ehtiyoj mavjud: xavfsizlik, mehr va e’tirof.
Ko’p ehtiyojlar odamlar o’rtasidagi munosabatlarda ham paydo bo’ladi. Kundalik darajada har kimga iliqlik, mehr, yaqinlik, mehr va boshqa ko’p narsalar kerak.
O’zingizning ehtiyojlaringizni hal qilishning ikki xil usuli mavjud. Birinchisi, nimani xohlashini aniq biladigan, uni kimdan va qanday yo’l bilan olish mumkinligini tushunadigan kattalar etuk kishining yo’li.
Ikkinchisi – bolaning yo’lidir. Bola aniq nimani xohlashini bilmasa. U o’zini noqulay his qilmoqda.
Yaxshi ota-onalar bolani aks ettiradi, unga nimani xohlashini tushuntiring, ko’pincha bering – bering. Va bola o’zini tushunishni va uning ehtiyojlarini qondirishni o’rganadi.
Ko’pincha, biz ota-onamizga omadsiz kelamiz, bunday bo’lmaydi va biz o’sib-ulg’ayib, bu sohada malakasiz bo’lib qolamiz.
Aynan shu qaramlik shakllanadi – menga nima kerak bo’lsa, men uni o’zim ololmayman, qanday qilib bilmayman, menda mahorat yo’q. Bolalikda bo’lgani kabi, ota-onangizga bog’liq bo’lganingizda. Keyin, menga teng keladigan sherik bilan munosabatlarga kirib, tajribamning etishmasligi bilan, ehtiyojlarimni mustaqil ravishda qondirish uchun men jiddiy jarohat olaman.
Axir yaqin atrofdagi ota-ona emas, balki birinchi navbatda o’zi bilan band bo’lgan odam. Va u xohlasa ham, aynan sizga nima kerakligini so’zsiz tushunolmaydi.
Va ma’lum bo’lishicha, vaqt o’tib, yaqinlaringiz azoblanadi, g’azab, umidsizlik va g’azablanishni keltirib chiqaradi. Arzimagan narsa hissiyotlar bo’ronini keltirib chiqaradi, tuyulishi mumkinki, hech qanday tarzda yuvilmagan idishlar, ishdan kechikish yoki unutilgan yubiley bilan bog’liq bo’lmaydi.
Aslida, ko’pincha ular bir-biriga bog’liq emas. Hujum mojarosining sababi ko’pincha aysbergning faqat uchi, pastki qismida esa haqiqiy sababdir. Ko’pincha, yuvinadigan idishlarga shunchaki e’tibor va iliqlik kerak emas. Ishdan juda ko’p qo’ng’iroq emas – “Men seni eslayman” iborasi qancha. Yubileyga juda ko’p gullar emas, balki “Siz mening hayotimning muhim qismisiz” degan xabar. Ushbu haqiqiy sabab munosabatlarda biz xohlagan narsadir. Ammo ko’pincha biz nafaqat eshitmaymiz, balki o’z ehtiyojlarimiz haqida o’zimiz ham tasavvurga ega emasmiz.
Bu ehtiyoj, bizning ongsiz ravishda yashiringan asosiy “istak” bizni va bizning xatti-harakatlarimizni bilmasdan boshqaradi. Ko’pincha bu biz bolaligimizda qondira olmaydigan ehtiyoj, ota-onamizdan nimani xohlaganimiz va nimani olmaganimizdir. Va endi, unutilgan, ammo biz uchun hali ham muhim bo’lgan bu istaklar ichkarida o’tirishadi va kundalik mayda-chuyda narsalarga alamli, keskin va ravshan munosabatda bo’lishadi. Va biz sherikning oddiy, nomukammal, umuman insoniy qilmishlaridan xafa bo’lamiz, xuddi bolaligimizda bo’lgani kabi va biz o’zimizni o’tgan yillardagi og’riq, umidsizlik va g’azabga berilib, uni “yuvilmagan kosaga” joylashtiramiz. vaziyat.
Manba:b17.ru
