Yumshoq stullar bilan kollektiv gallyutsinatsiyalar uchun ommaviy gipnoz yoki ibodatxonalar
Yoshligimizdan biz dunyoni ikki tomonlama narsa sifatida qabul qilishimiz uchun dasturlashtirilganmiz: bir tomondan, jismoniy dunyo – his etilishi va “haqiqatan ham tegishi” mumkin bo’lgan dunyo, bu fan dunyosi va beshta hissiyot. Boshqa tomondan, haqiqatdan tashqarida mavjud bo’lgan xayoliy dunyo – asosan bizning tasavvurimizda ochiladigan dunyo bor va biz unga faqat “oltinchi tuyg’u” bilan tegishimiz mumkin.
Butun ta’lim tizimi va shaxsning ijtimoiy moslashuvi deb ataladigan narsa odamda atrofdagi makon haqidagi bunday g’oyani shakllantirishga qaratilgan bo’lib, unda inson dunyoning faqat o’sha sohasini haqiqat deb qabul qiladi. o’zining asosiy beshta tuyg’usi (ko’rish, eshitish, hidlash, teginish va ta’m) bilan tuzatishi mumkin. Dunyoning asosan bizning tasavvurimizdagi “hayotga kiradigan” sohasiga asosiy “haqiqiy dunyo” ga faqat ma’lum bir qo’shimchaning roli berilgan.
Dunyoning bunday “dual” talqini bilan doimiy ravishda to’qnashib, inson ongi bu holatni haqiqat deb qabul qiladi va “haqiqat” va “fantaziya / fantastika” o’rtasida aniq chegarani belgilaydi. Asta-sekin, bu “dars” shu qadar mustahkamlanib boradiki, u allaqachon ongsiz holatga o’tadi, so’ngra miya shu ikki toifaga ko’ra dunyoni ongsiz ravishda filtrlay boshlaydi va kirib kelayotgan ma’lumotlar oqimini doimiy ravishda ikkita javonga yoyadi: “haqiqat javoni” “va” fantastika javoni “.
Ammo haqiqatan ham shundaymi? Agar aslida ikkala dunyo bir xil darajada haqiqiy bo’lsa-chi? Agar butun dunyo bir bo’lsa va fantaziya va voqelik bir butunning yuzi bo’lgan bitta oqim bo’lsa-chi?
Agar biror narsani yashirishni istasangiz, uni eng ko’rinadigan joyga qo’ying.
Agar kimdir “nomaqbul g’oyalarni” insoniyatdan yashirishga qaror qilsa-chi? Nafaqat g’oyalar, balki aslida butun dunyo uni “haqiqat” chegarasidan chiqarib yuboradi (axir, go’yo tashqi olam, aslida bizning ongimizdagina mavjud). Buning eng oqlangan usuli qanday? Bizni bu g’oyalar xayollardan, haqiqatga hech qanday aloqasi bo’lmagan ixtirolardan boshqa narsa emasligiga ishontiring.
Va bunday diqqatni jalb qilish uchun eng yaxshi vosita – bu san’at (adabiyot, kino) deb ataladi. Kino, boshqa hech qanday san’at turi singari, odamning ongini o’zgartira olmaydi, chunki bunday immersiya boshqa hech narsada mumkin emas. U erda siz ilgari insonning ong ostiga o’rnatilgan “filtr-implantlar” dan o’tib, shu vaqtdan boshlab qabul qilinadigan va avtomatik ravishda “fantastika” toifasiga kiradigan har qanday voqeani aytib berishingiz mumkin.
Kinoteatrlar kollektiv gallyutsinatsiyalar uchun ibodatxonalarning bir turi bo’lib, ularda biz o’zimiz istamagan haqiqatdan “uzilib”, o’z miyamiz naqshidan foydalanib, dunyodagi bitta ma’lumot oqimini “fantastika” toifalariga ajratmoqdamiz. “va” haqiqat “.
Ko’pgina filmlarda hayoliy, aslida mavjud bo’lmagan deb tasvirlangan narsa, shu nuqtai nazardan, bizning oldimizda ular bizdan yashirmoqchi bo’lgan haqiqat sohasi sifatida paydo bo’ladi.
Haqiqat mavjud emasligida, biz ishonishga tinimsiz ishontiramiz va bizni ajoyib yuqori byudjetli filmlar bilan tortib olamiz.
Erkin energiya, antigravitatsiya, kosmosni mustamlaka qilish, vaqt va makon portallari, yerdan tashqaridagi tsivilizatsiyalar – bularning barchasi bizni o’rab turgan hamma narsalar singari bir xil haqiqatdir va bularning barchasi bizning yonimizda, shu erda va hozirda, shu daqiqalarda va allaqachon ko’p yillar, asrlar va ming yilliklar davomida sodir bo’lgan, ammo bu butun insoniyatni haqiqatning ushbu sohalariga bag’ishlashni zarur deb hisoblamagan alohida guruhlarning imtiyozi edi.
Dunyoni biz kabi bo’lganidek emas, balki asl holatida ko’rish uchun siz shunchaki bu haqda o’z fikrlaringizni boshdan oyoqqa burishingiz kerak. Hozirgi kunda ushbu jamoaviy orzuni shakllantirgan ushbu haqiqat uchun hamma uzoq vaqt hamma narsani teskari tomonga burib yuborgan.
Manba:habr.com
