Qanday qilib narsalarni tugatmaslik kerak

Ayniqsa, bu endi mantiqiy bo’lmasa.

Nega boshlagan ishingizdan voz kechdingiz?

Tasavvur qiling-a, siz eski do’stingizni tabriklamoqchisiz. Siz uni ajablantirmoqchisiz va ogohlantirmasdan ketmoqchisiz, lekin har qanday holatda, avval xabar yuboring. Va javob sifatida okean qirg’og’ida suratga olingan videoni olganingizda, do’stingiz ketganini tushunasiz. Sayohatingizni davom ettirasizmi? Zo’rg’a. Agar siz “juda ko’p narsalarni boshdan kechirgan bo’lsangiz ham”.

Muvaffaqiyatsiz filmni ko’rmaslik, zerikarli kitobni tugatmaslik, 5 yillik o’qish muddati o’tmasdan ham kasbingizni o’zgartirish – uni oxirigacha o’jarlik bilan tugatishdan ko’ra deyarli muhimroq mahoratdir.

Kognitiv buzilish

Bizning idrokimiz ba’zan (bu nima, ko’pincha) bizni chalg’itadi. Ko’p resurslar sarflangandan so’ng, qiymat oshadi. Bu buzilish cho’kib ketgan xarajat effekti deb ataladi.

Ya’ni, birinchi misolga qaytadigan bo’lsak, siz do’stingizning uyiga borishni davom ettirasiz, chunki siz allaqachon besh blokni bosib o’tgansiz va do’stingiz yo’qligi sababli foydasiz ishlarga ko’proq vaqt sarflaysiz.

Aynan shu buzilish tufayli investorlar foydasiz loyihalarga sarmoya kiritishda davom etmoqda va daromadsiz kompaniyalar bir necha yillar davomida mavjud bo’lishi mumkin. Va keyin xiyonatkor “agar men etarlicha harakat qilmasam nima bo’ladi?” Negadir darhol yodga ikki kishi qazib olayotgan, biri yuz o‘girilsa, ikkinchisi xazina topib olgan surat keladi. Afsuski, hayotda hamma narsa biroz boshqacha.

Tushunish xatosi

“Botgan xarajatlar” bilan noto’g’ri bo’lgan asosiy narsa – bu turli vaqt samolyotlari. Biz beshta blokga sarflagan vaqtimiz va kuchimizdan afsuslansak:

• o’tmish haqida gapiramiz
• lekin biz allaqachon kelajak haqida ko’proq borishga arziydimi yoki yo’qmi degan taxminni yaratmoqdamiz.

O’tmish allaqachon haqiqatga aylandi, uni o’zgartirib bo’lmaydi, bundan keyin qancha vaqt va boshqa resurslarni sarflash kerak bo’lmasin. Ya’ni, o’tmish hozir qilish kerak bo’lgan narsaga ta’sir qilmaydi. Kelajak haqida gapirganda, faqat kelajakda nima bo’lishini hisobga olish kerak, ya’ni o’tmishdagilarni emas, balki kelajakdagi harakatlarning ijobiy va salbiy tomonlarini solishtirish kerak.

Ba’zan biz o’tmishdagi xarajatlarni kelajakdagi ajoyib muvaffaqiyatlar bilan oqlashga harakat qilamiz. Misol uchun, siz 7 yil tibbiyotni o’qidingiz va keyin siz super shifokor bo’lishingiz kerak. Agar ular bo’lmasa-chi? Yoki siz super bo’ldingiz, lekin shifokor emasmisiz? Haddan tashqari umidlar odatda umidsizlikka olib keladi. Va sizning “kerakligingiz” qanchalik ko’p bo’lsa, u ishlamasa, shunchalik og’riqli bo’ladi.

Nima beradi

• Birinchidan, siz o’zingizdan orqada qolasiz. Ha, siz o’zgarasiz va xato qilishingiz mumkin: sayohat uchun noto’g’ri kasb, marshrut yoki mehmonxonani tanlang. O’zingizni “yaqin gestaltlarni” talab qilishni to’xtatganingizdan so’ng, nafas olish ancha osonlashadi.
• Ikkinchidan, siz ko’proq xabardor bo’lasiz. “Yol bosib o’tgan” yoki “birga yashagan yillar” sizni og’irlashtiradigan paytda bu erda va hozir bo’lish qiyin. Ushbu qaytarib bo’lmaydigan yuksiz sizning “men” va haqiqiy ehtiyojlaringizning ovozini eshitish osonroq. O’zingizdan so’rang: “Men hozir nimani xohlayman?”
• Uchinchidan, siz samaraliroq bo’lasiz. Axir siz o’zingiz haqingizda o’ylay boshlaysiz va o’zingiz yoqtirgan narsani tanlaysiz. Va bunday saylovlarda siz muvaffaqiyatga mahkumsiz.