Har bir inson hayotida kamida bir marta bulutlar ustida osmonga ko’tarilgan tushni ko’rdi va uning ko’z oldida maftunkor rasm ochiladi. Biror kishining parvozi tunda shahar bo’ylab o’tadi, kimdir bolaligidan sevimli joylarni orzu qiladi, va kimdir uylar yonidan uchib o’tib, odamlarni va ularning odatiy kundalik marosimlarini kuzatib, derazalarga qaraydi. Ko’pincha bu orzular erkinlik va ko’tarinki tuyg’u bilan birga…
Zamonaviy davrda olimlar tushlarning bema’nilik ekanligini ta’kidladilar. Orzular bizning ongimizdagi ongimizni ochib beradi degan taklif paydo bo’lganda hammasi o’zgardi. 1900 yilda Zigmund Freyd qirq uch yoshda edi. Bu vaqtga kelib u, mato savdogarining o’g’li, bir muncha vaqt Venada shifokor bo’lib ishlagan. O’sha yili u keyingi yarim asr uchun uyqu nazariyasining asosiga aylanadigan kitobni nashr etdi. Freyd “Tushlarning talqini” asarida…
Nevrologlarni biz odatda yomon tushlar ko’rayotganimiz qiziqtiradi. Nima uchun ular ko’pincha yomon? Ehtimol, bizning miyamiz qandaydir qorong’i yozuvchi kabi ishlaydi? Yomon tushlar mudofaa mexanizmi sifatida Javobni bilish uchun evolyutsiya doirasida tushlar haqida o’ylash kerak. 2009 yilgi bir maqolada fin kognitiv psixolog Antti Revonsuo bezovta qiluvchi, yoqimsiz orzular qadimgi mudofaa mexanizmi, ya’ni hayotda ularga tayyor bo’lishimiz uchun tushimizda yomon…
